İlkokul öğretmenim Erdoğan Güre

 Duyulan bir koku, bir ses onu hatırlatır. Koca eğitim hayatınızda bir çok öğretmeniniz olur ama ilkokul öğretmeni hiç unutulmaz. Sevgiyle bağlanır insan ilkokul öğretmenine, sırf onu üzmemek için yapar ödevlerini. Yıllar geçer, pek çok öğretmen girer derse ama gönle giremezler, derse girdikleri gibi. Teneffüs ziliyle çıkar giderler! Bu sebepten ilk olmak dışında size ilgi ve şefkat gösteren, anne veya baba olmayan, dışarıdan biridir kendisini özel kılan, unutulmaz kılan. Bugün sizlere her zaman özlemle aradığım, aradan yıllar geçtikten sonra şans eseri bulduğum ilkokul öğretmenimden bahsetmek istiyorum. Sadece okuma yazmayı değil, bana hayata dair ne varsa önemli olan öğreten insan. Sizlere ilkokul öğretmenim Erdoğan Güre'den bahsetmek istiyorum...

En içten duygularımla...

Erdoğan Güre, Kayaboğazı Kemal Uçar İlköğretim Okulu - Kastamonu 2008

 2009 yılında bir zille ayrıldı yollarımız, yaz tatilinin başlamasından kaynaklı o mutluluk ile hiç arkama bile bakmadan, vedalaşmadan koşarak gittim! Bilemezdim ki, yıllar sonra öğretmenimi özleyeceğimi. Küçüktüm! Ben ilkokuldan ortaokula terfi ettim, o ise başka bir okula tayinle gitti, kısaca savruldu hayatlar. Kendisini yaklaşık 10 yıldır görmüyorum, görmüyordum. Özlem hep vardı, hani Özdemir Asaf demiş ya; "İnsanlar, insanların içinde, insana hasret yaşarlar." Gözüm hep aradı! Oturduğunu sandığım semtten ne zaman geçsem hızımı keser, derin bir nefes alır, gözlerim hep arardı... İnce ince süzerdim yol boyunca yürüyen insanları... Hep sordum kahve köşelerinde oturan vakit katilleri insanlara; tanıyan var mı diye! Kimsecikte "çıt" yok! Sanki hiç buradan geçmemiş. Yıllarca ne kadar araştırsam da adına dair, kendine dair hiç bir iz bulamadım. Lakin geçenlerde şans eseri puslu Karabük üzerinde alelacele bir yere yetişmeye çalışırken eskilerden kalan, eski bir meslektaşını görmem bana bir umut ışığı oldu, hemen sordum... Kendisi de sınıf öğretmeni olan Osman Civek Hocam biliyormuş yerini, kendisine de ne kadar teşekkür etsem azdır. Öğrendim ki; meğer yıllardır Kastamonu'da, yanı başımdaymış, nedendir bilinmez hayat hiç bizleri karşı karşıya getirmemiş yıllarca. Kim bilir kaç kere geçtik gittik aynı yol üzerinden, yan yana. Kim bilir!

Her şey için teşekkürler Öğretmenim...

Erdoğan Güre ve Harun İstenci Kastamonu'da Orhan Şaik Gökyay İlköğretim Okulunda - 2019

 Tamam kabul etmeliyiz, ilkokul yıllarında okuduğumuz kitaplardaki gibi olmadı hayatımız, lakin öğretmenimin okuma yazmanın yanında bana öğrettiği o hayata dair dersler, gerçekten bu zorlu hayatta bana en büyük destekçi oldu. Her şey için teşekkürler öğretmenim.

Sevgiyle, saygıyla... 

Esen kalın...