Mezuniyet 2019

Hayatıma ayrılan başka bir filmin son çekimlerindeyiz. Bu film biraz uzun oldu ama eğlenceliydi, göz açıp kapayana kadar geçti. Dört yıl, dile kolay! Neşeli, şan şakrak ve bir o kadar da kavgalı geçen 4 yıllık mücadeleyi geride bıraktık. Bir kaç hafta sonra ortalama 16 yıl süren eğitim sisteminin 4 yıllık lise bölümünden mezun olup herkes bir taraflara dağılacak, bir yerlere savrulacaktık. Asıl hayat şimdi başlıyordu. Lakin kimileri vardı ki, bunun hâlâ farkında değildi! Söylenmesi gereken her şey çoktan söylendi, bazı şeyler yarım kaldı ama bunu sizlere nasıl anlatacağım bilmiyorum! Neyse, Mezuniyet 🎓 2019 başlıyor...

Taner Keşcioğlu, Kubilay Kılıçoğlu ve Harun İstenci

Kabul etmeliyiz, deli doluyuz ama ben şuan sadece doluyum! Anlatmam gereken, anlatılması gereken maziler, övülmesi gereken dostluklar, dövülmesi gereken yıllar var. Tarih bir kez daha acımasızlığını sergiliyor ve kader yine yüzümüze konuşuyordu dobra dobra! Uzaklardan bir esinti esiyor kimilerini serinletiyor, kimilerinin ise içini ürpertiyordu. Geçmiş bir mazi olmuş unutuluyor, gelecek ise gözümüzde büyüyordu.

Kubilay Kılıçoğlu ve Serkan Kebapçı

Kastamonu Endüstri Meslek Lisesi namı diğer Taş Mektep, insanların adını duyunca durup bir kez daha düşündüğü o naçizane ve acımasız okulun öğrencileriydik. Öyle ki o okulun pansiyonunda 4 yıl boyunca beraber düşe kalka büyümüş evden çok 4 yıl boyunca ömrümüz okulda, bu okulda geçmişti. Yurt çocuğuyduk biz, diğerleri gibi okula evden gelmiyorduk, her daim okuldaydık, yurttaydık. Her birimiz bir birimizin ayrı bir destekçisi olmuştuk adeda. Bir birimizin yoldaşıydık. Sonradan aramıza dahil olanlar oldu, hemen sonrasında ayrılanlar, fark etmedi, fark etmedik, biz bize yeterdik!

Birol Can Üzgen ve Hasan Cem Akçaoğlu

Kavgamız olur tüm pansiyon, 90 küsür kişi kavgaya gittiğimizi hatırlarım. Maçımız olur tüm okul desteklemeye gittiğimizi hatırlarım. En önemlisi birimiz hastalanır, yanında her daim birimiz koşarız. Biz böyleydik ya! Kimileri gibi öyle, ötekileşmiş, ayrımcı bir ruhumuz yoktu, ama yeri geldiğinde ağzımız pisti! Küfür etmenin de bir adabı vardır ya hani, bizimkiler küfür ederken bile bir sanatçılık söz konusuydu, sanat okulu öğrencisi olduklarını belli ediyorlardı. En önemlisi Kastamonulu olduklarını! Neyse...(!) Dışarıdan bir saldırı söz konu olduğu zaman ise, acıma duygusu sıfırdı, adeda bir araya gelip demirden bir yumruk olu veriyorduk.

Erdem Savaş, Taner Keşcioğlu, Kubilay Kılıçoğlu, Birol Can Üzgen, Enes Faruk Demirci ve Hasan Cem Akçaoğlu

Hepimizin bölümleri, hayalleri, bu hayattan beklentileri farklı olsa da, hepimiz aynı çatı altında yemek yer, sohbetler eder, uyurduk. Kimimiz makine bölümünden, kimimiz elektrik bölümünden, kimimiz ise ben de dahil bilgisayar bölümünden toplanmıştık. Ortaklaşa fikir alışverişi gerektiğinde herkes kendi alanından savururdu ortaya bir şeyler. Bizde öyle makineciler, elektrikçiler, bilişimciler diye bir kutuplaşma veya gruplaşma yoktu, ayrım hiç yoktu. Hepimiz okul pansiyonunda aynı çatı altında, eşittik.

Hasan Cem Akçaoğlu

Bize göre başarı; Düştüğümüz her seferde ayağa kalkacak gücü bulmaktır kendimizde!

Kubilay Kılıçoğlu

Bizim için başarı sadece derslerden ibaret değil. Dostluklardan, yardımlaşmaktan, erdemli birer insan olmaktan ibaret. Bu bizim en başta gelen misyonumuz. Vesselam!

Taner Keşcioğlu

İnsan insana hasret yaşar.

Muhtar Erdem Savaş

İnsanlardan çok yıllara kırgınım, bunca insan, bunca kardeşlik kolay kazanılmadı ama bir mezuniyet ile çoğumuz savrulacağız, her birimizin bir yerlere savrulmasıyla tekrar bir araya gelebilir miyiz? Belki bir kaçımız bir yerlerde, belki! Kısacası, acımasızca geçip giden zamandan geriye kalan sadece anılarımız.

Kubilay Kılıçoğlu ve Harun İstenci

O güzel insanlar o güzel atlara binip gitti...

Oğuzhan Kaplan'ı rahmetle anıyoruz!

Bu meşakkatli yolda kayıplarda verdik. Hani bir söz vardır ya; "O güzel insanlar o güzel atlara binip gittiler." Sessiz sedasız, hiç ummadığımız bir anda, birlikte kurduğumuz hayallerimizin tam ortasında bizi bırakan Oğuzhan Kaplan'ı bir kez daha rahmetle anıyoruz.