Sonbaharda bir başkasın Kastamonu

Şu anın değeri var ya, diğer yerlerin değersizliğini anlatmam angarya! Sonbaharın içimde bıraktığı burukluk, soğukluk her geçen gün daha da artıyor, daha da beni karamsarlığa sürüklüyordu. Sonbaharın acımasızlığı tüm yaprakları sarartıp döküyor, beni de yıpratıyordu. Bu kış mevsiminin çetin geçeceği anlamına mı geliyordu? Belki...

Aslında yaprak sıkılmıştı ağaçtan. Bahaneydi sonbahar.

Kastamonu, benim eşsiz memleketim, yine kendini kışa teslim ediyor, kış demişken; kış buralarda çetin geçer. Çocukluğumun en ideal yılları ve lise yılları hep buralarda geçti. Burada bıraktığım izler kalıcı olmayabilir ama buranın ben de bıraktığı izler belki bana bir ömür yetecek. Buralara tekrar yolum düşer mi bilmiyorum ama buraları çok özleyeceğimi biliyorum. Belki yıllar sonra buraya, Kastamonu'ya tekrar gelirim ama şuan ki ortam ile aynı olmayacağını biliyorum, bundan eminim. Her köşesinde birer anı, her sokağında ayrı bir adım, Kastamonu'nun ayazında geçirdiğim o anlar, buranın ben de bıraktığı dört yıllık hazine. Belki yarına varmam mucize, belki buraya tekrar gelmem bir ihtimal ama şu anın değeri var ya,(!) diğerlerinin değersizliğini anlatmam angarya.   

Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi, sonbahar diyorsun, tam da orada başlıyor ayrılık.

Kastamonu'da geçireceğim son sonbahar, seneye kim bilir nerelerde ne durumda olacağım bilinmez ama buralar güzeldir, her mevsimi ayrı mutluluk verir. Hele ki sonbaharında çınar ağaçlarından dökülen yapraklar eşliğinde meşhur çay boyunda yürümek. Hadi buraya gelin, atlayın bir hafta sonu uçağa gelin, belki ben buralarda olamam ama burası hep aynı, her mevsiminde farklı bir atmosfer ama buralar aynı.

Görüşmek üzere Kastamonu...