Vefa

Vefa, bir ve beraber olmanın önsözü. Sırt sırta, omuz omuza olanların parolasıdır. Lise hayatımda tanıdığım ve bana her alanda, iyi günde, kötü günde destek olan çok değerli, nacizane dostlarım, kardeş bildiklerim. Sizler liseden sonra iletişimimi koparmayacağım nadir insanlardansınız...

Bir söz vardı ya, neydi; eski dosttan düşman olmaz, yenisinden vefa gelmez [1], gerçekten çok doğru bir söz, şu sıralar hayatımın en ağır mücadelelerinden bir tanesini vermekteyim. Benden 5 yaş küçük bir çocuğun beni yerle bir edişini seyretmekteyim. Lise hayatımı sarsıntıya uğratışındaki o çatırtıları duymaktayım. Bunun benim suçum olduğunu da görmekteyim. Kısacası konuya değinmek gerekirse; çok az bir zamanda okuduğum lisenin pansiyonunda canı gönülden güvenmek istediğim, sım sıkı bir dostluk, kardeşlik kurmak istediğim bir çocuğun güvenimi yerle bir edişi, benim de bunu kendime yediremem ve ağır bir şekilde benliğimde kabaran bir intikam duygusu, öfke patlamaları... Nasıl olurdu bu, ben nasıl kısa bir zamanda bir insana, basit bir insana bu kadar da güvene bildim(?). Bana harbiden büyük bir tecrübe oldu..

Bu sayede bana bu yolda eşlik eden insanları asla bırakıp da farklı bir yola sapmamam gerektiği tanısına vardım. Evet o güzel insanlar! Dört yıllık lise hayatımda tanıdığım o duyarlı, anlayışlı insanlar. Hepsiyle ayrı ayrı, birbirinden güzel anılarım oldu, kimileri vardı, yurt dışı serüvenimde bana eşlik etti, kimileri vardı kaldığım pansiyonda bir hafta sonu eğlencesinde bana eşlik etti, kimileri de vardı ki, cânı gönülden selam olsun onlara, benim acılı, sancılı günlerimde beni teselli etti. Ben nasıl bu kişileri unutabilirim. Her biri benden yaşça epey küçük olsa da, manevi yönden her biri benle aynı yaşta.

Sizlere çok teşekkür ederim. Dört yıllık lise serüvenimde bana eşlik ettiğiniz, beni aranıza aldığınız için, ve en önemlisi asla güvenimi zedelemediğiniz için. Yaşamın bana verdiği iki ders; çevreni gittikçe daralt, gereksiz kalabalıkların seni üzmesine asla izin verme. Çok teşekkürler, bir başka mevsimde görüşmek üzere...

[1] Eski dostlar, birçok acı, tatlı günleri birlikte yaşamışlardır. Bu anılar, onları sıkı sıkıya bağlamıştır. Aralarında ufak tefek dargınlıklar olsa bile eski dostlar birbirlerine düşman olamazlar. Yeni dostlar arasında daha böyle sıkı bağlar yoktur. Bu dostluk, güvenilebilecek sağlamlığa erişememiştir.