Nefes nefese yoldayım... Sessiz ve Yalnız...

Ağustos 2017 - İzmir Bergama

Gidebildiğim kadar gidiyorum ileriye, ben yarınları bugünden tanırım, o yüzden umutlarım tek tek azalıyor, bu yüzden sessiz, bu yüzden yalnız...


Çocukluğunu kaptırmış, gençliğine sahip çıkmaya çalışan 97'lik yaşlı bir çocuğun mücadelesiydi bu, hayatın gücü 18'in hep üstü, o nedenle küstü. Saçlarımın masalı gibi, siyahtan beyaza döndü...

Yalnız yalnızın halinden anlar yalnız! (Düşüncelerle!) Aşınıyor insan kaya gibi, dalgası hüzünse. Düşer yaprak kendiliğinden mevsim hazansa...

Öyle kalabalık ki içim, ne de yalnız kaldı dışım. Yazım biteli epey oldu, gelen gitmeyen kışım, şaşırmamaya alıştım, zaman geçti yatıştım! Garip kaplumbağanın evini yıktım bir hışım da! Yardım etmek isterdim hayatına, lakin anla,(!) tükeniyorum zamanla...

Biz, tabiatı örnek alırsak asla yanılmayız. M.T. Cicero
Ağustos 2018 - Kastamonu, Araç

Bir elimde yumruk diğer elimde tokat, katılaşıyorum kırılganlığıma inat! Acımıyordum ben kimseye, acıyamıyordum, (soğuktum) lakin onun ayağı takıldı(!) Elimi uzatmalıydım, yardım etmeliydim. Güvendiğim dağlara kar, ağzıma çalınan ballara kan yağıyor, ben yarınları bu günden tanıyordum...

Betimlememe sözleriyle destek olan Yunus Özyavuz' a (Sagopa Kajmer) teşekkürler. Kardeş bildiklerimize, uzaklara hasretle baktığım, çatık kaşlım, serserim. Sana karşı ne kadar öfkeli olsam da, özleniyorsun; Mustafa Özdikmenli'ye ithafen...